Als je je vriendin al tien maanden niet zag omdat iemand bepaalde dat je geen relatie hebt, dan kan ik daar flink kwaad over worden. Zelf ben ik er vrij gelaten onder, maar ik ben een man. Voor Molly is het daar in Nieuw-Zeeland nog veel zwaarder, die mist de knuffels nóg erger.
Het is een van de effecten van iets wat voor de hele wereld een probleem is, corona. Dus de situatie van Molly en mij moet wel in proportie gezien worden. Maar Nieuw-Zeeland kom je alleen in als je twee weken in een hotel in quarantaine gaat, iets wat je ook nog eens zelf moet betalen.
Niet erg hoor, ik wilde dat graag doen om de kerstdagen bij Molly te kunnen zijn, maar ik mocht het hotel niet eens in. Omdat we geen relatie hebben, officieel. Zo denken de ambtenaren in Nieuw-Zeeland er over. We woonden niet samen, waren niet getrouwd, hadden geen gezamenlijke kosten, dus nee... geen relatie. Logisch!
Hadden we al die jaren maar bonnetjes gevraagd van alles wat we samen deden. Uitleggen dat we allebei zeilers zijn, een ander soort leven leiden waarbij we onze tijd samen nauwkeurig moeten plannen, dat werkte niet. Molly en ik kunnen niet settelen omdat onze zeilcarrières dat nog niet toelaten. Dat komt allemaal later wel, zeggen we al jaren tegen elkaar, na Tokyo gaan we het ergens samen organiseren. Voor nu hebben we als topsporters nu eenmaal andere levens dan de meeste mensen, anders hadden we ook allang samengewoond, waar dan ook.
Nieuw-Zeeland is heel erg een land van regels. We hebben brieven gestuurd, mensen onze zaak laten bepleiten, niets hielp. Ik word moe van hard werken in de Finn, maar hiervan word ik mentaal moe. Dit is veel zwaarder. Het voelt alsof de hele Nieuw-Zeelandse bureaucratie het op Molly en mij heeft voorzien, wat natuurlijk niet zo is. Ze hebben ook daar wel belangrijke dingen te doen. Net als Molly en ik, want ondertussen varen we keihard door hoor, ze krijgen ons er niet onder.
Maar ik mis Molly en dat wordt niet erger want het is al erg. Het is wat het is. Het is vooral de onmacht, omdat we niet kunnen laten zien dat we een relatie hebben. Dat we net zo gek als ieder ander stel op elkaar zijn. Maar dat is ambtenaren dus niet uit te leggen.
Molly en ik blijven hopen op een wonder voor Kerstmis.
Nicholas
Comments