Deze coachwissel kan niemand écht verrassen.
Jaap Zielhuis is mijn nieuwe coach, mijn vader is mijn nieuwe trainer. Ik heb de laatste weken wat knopen doorgehakt en ben blij dat beiden beschikbaar waren voor me. Ik merk nu al dat de energie in de samenwerking er vanaf spat. De intensiteit in wat ik met dit team doe, ligt zo veel hoger, echt top!
Maar leuk is het natuurlijk niet, afscheid nemen. In topsport telt echter maar één ding: het resultaat. Mijn coach Mark Andrews en ik hebben de laatste tweeënhalf jaar niet het maximale uit elkaar gehaald. Daar dacht hij zelf net zo over, iedereen zag het, dus heel moeilijk was ons laatste gesprek ook niet. Mark pakte het heel professioneel op, begreep het.
Dus nu heb ik nóg meer te maken met mijn vader. Hij was op expert-basis al bij mijn programma betrokken, dus echt gek is dat allemaal niet. Roy weet gewoon het meeste van zowel het zeilen in de Finn als van het materieel én van de wedstrijden. Die kennis kan ik erg goed gebruiken. Mijn vader denkt ook out of the box, zoekt altijd naar nieuwe mogelijkheden, kansen.
Roy is mijn trainer, Jaap Zielhuis is de coach. Ik heb eerder met hem gewerkt en eigenlijk wilde ik hem altijd al graag als coach in de Finn. Maar Jaap werd hoofdcoach van de hele equipe, van Team NL Zeilen. Dus dat ging niet. Nu hebben we heldere afspraken gemaakt, dat hij er voor mij is en eventueel taken voor Team NL aan anderen kan overlaten.
Uren hebben we vergaderd, plannen gemaakt. Ik heb de laatste weken sowieso veel gepraat en dat terwijl ik ook nog eens 11 dagen in een klimaatkamer zat om te zien hoe mijn lijf zich houdt bij hitte. Geen pretje en het kost heel veel energie, maar het is gelukkig wel nuttig.
Maar ik ben dus nogal blij dat ik de komende tijd lekker in de boot kan zitten. Het is hier op Lanzarote, waar we ons trainingskamp hebben, 25 graden en volle zon. We varen zó de Atlantische Oceaan op, dat is natuurlijk ook niet verkeerd. In ieder geval zijn het prettige omstandigheden om onder te werken.
Het is allemaal maar voor één doel: goud over negen maanden op de Spelen van Tokio. Niets meer, zeker niets minder. Die overtuiging en gedrevenheid deel ik met mijn vader, is blijkbaar genetisch bepaald. Jaap is rustiger, die luistert meer. Hij wordt cruciaal in het succes, zo tussen de twee Heiners.
Maar het is ook gevaarlijk, mijn vader en ik samen. Gelukkig ben ik de laatste jaren mentaal sterker geworden, volwassener. Daardoor kan dit. We moeten de voorsprong die ik als nummer één van de wereld heb op de rest van het Finn-veld, in negen maanden uitbouwen. Ik won laatst het toernooi in Kiel, dat was wel even prettig want even daarvoor ging het bij het EK minder: vijfde, dat kwam net te vroeg.
Ik zal de komende maanden vooruitgang moeten boeken. Zeker op de drie andere landen die op dit moment óók zomaar kunnen winnen als ze een goede week hebben op de Spelen. Ik kan dan nummer 1 zijn, als ik niet sneller ga, komt de rest dichterbij.
Om dat te voorkomen, was een harde beslissing nodig.
Nicholas
