Als iemand drie jaar geleden had gezegd dat mijn vader nu in mijn coachteam zou zitten, had ik gelachen. Als iemand toen had gezegd dat ik op 15 en 16 augustus 2020 races tegen hem zou varen in de Finn, had ik heel hard gelachen. Kortom, ik heb een hoop uit te leggen.
Als zoon van Roy Heiner weet je waar je vandaan komt. Mijn leven lang kreeg ik, met deze achternaam in een zeilboot maar ook tijdens mijn sportopleiding, te horen dat ik vast de zoon was ván. Was ik ook, niks mis mee, maar ik wilde hem natuurlijk vooral de vader ván maken... noem het ambitie.
Hele generaties kennen Roy Heiner als zeiler. Vier keer de Spelen, in Atlanta (1996) brons in de Finn, de boot waar ik nu ook in vaar. Twee keer was hij schipper in de spraakmakendste race om de wereld, de Whitbread van 1997/1998 en de Volvo Ocean van 2001/2002. Die race staat bij mij ook hoog op de verlanglijst voor later.
Als zoon ván heb je de neiging het helemaal zelf te willen doen. Bovendien, als er iéts is wat ik van mijn vader meekreeg, is het: altijd je eigen koers bepalen! Wij Heiners zijn principegedreven en we jagen dromen na. Dat heeft hem veel opgeleverd, maar soms ook iets gekost. Mijn eindbalans moet nog komen, eerst maar eens volgend jaar na de Spelen van Tokyo.
Sinds ruim een jaar is Roy op expert-basis betrokken bij mijn campagne, hij blijft dat tot en met de Spelen. Stappen in mijn proces gaan sneller met hem in de buurt, merkten we. Mark Andrews, mijn coach, is niet zo ervaren als Roy. Ik kan heel goed met hem werken, maar Roy brengt met zijn kennis en visie hele nuttige info in, dus ik weet dat Mark er daarom niet veel moeite mee heeft.
En misschien soms ook wel, maar hij hoeft zich niet bedreigd te voelen. Mijn vader zal nooit mijn coach op de Spelen zijn. Dat is een gevoel dat heel erg helder is. Misschien omdat we allebei te onrustig zijn in onze gretigheid snel te gaan, op de Spelen heb je ook veel rust, overzicht en reflectie nodig. Onze overdrive kan dan gevaarlijk zijn.
Als hij me coacht, is hij Roy voor me. Ergens anders noem ik hem pa. Dat ben ik al veel langer gewend, omdat ik ook wel eens bij zijn bedrijf werk, Team Heiner. Maar dat ik nu tégen hem ga varen, is wel speciaal.
Omdat het EK in Polen op 30 augustus doorgaat en misschien zelfs het WK in Palma de Mallorca in oktober, én omdat ik al heel lang geen wedstrijden heb gevaren, organiseer ik er zelf een. Op 15 en 16 augustus varen we races op Medemblik met mijn internationale trainingspartners en een veld met ambitieuze Nederlandse Finn-zeilers, waaronder... Roy Heiner.
Pa vindt het leuk een race te varen en als hij bij de bovenboei nog in de buurt is, heb ik ook wat aan hem als tegenstander. Maar als het even kan, zeker voor de wind, ben ik dan al weg. Hij wil me gewoon helpen, net als bij het coachen, en dat kan hij goed. Roy helpt zeilers verder. Hij dringt zich niet op, maar als je hem vraagt, helpt hij je.
Vroeger hadden we de koppies wel eens tegen elkaar zoals vaders en zoons dat kunnen hebben, maar nu werken we samen. Dat had ik zelf ook nooit verwacht, maar ik vind het stiekem superleuk. En, ik ga het gewoon zeggen: als ik wil leren, moet ik naar de adviezen van deze grijzende man luisteren.
Nicholas
